Renault Alpine, zo maken ze ze niet meer
Na ruim een jaar Klassiekerweb werd het toch wel een keer tijd: aandacht voor de Renault Alpine in de vorm van een artikel. Renault en sportiviteit zijn altijd een beetje geweest als benzine en zuurstof; een lekker mengsel.
Gerelateerd model
Alpine
Het Franse merk heeft een grote traditie in de Formule 1 en had in Gordini een eigen huistuner, die regelmatig een model onder handen nam. En dan had je dus ook nog het atelier Alpine uit Dieppe in Normandië, dat jarenlang grote sportieve invloed uitoefende op het imago van het Franse merk.
Jean Rédélé richtte het merk op dat vervolgens in 1973 door Renault werd gekocht. In de werkplaats van Alpine werden de sportwagens met de hand gebouwd. Om één model te bouwen, waren er 130 werkuren nodig en dus werden er geen grote aantallen gebouwd: slechts 11.616 exemplaren in 13 jaar tijd. Alpine bouwde sportcoupés met onderdelen en motoren van het Franse merk. In de jaren zestig had Alpine al wat naam gemaakt met de A110, waarmee ook nog de rally van Monte Carlo gewonnen werd. In 1971 kwam z’n opvolger: de Alpine A310.
Het tweede model van Alpine zag er agressiever en brutaler uit dan zijn voorganger. Een imposante voorkant, een paar dikke sloffen en een zeer korte, bijna afgezaagde achterkant, met een achterspoiler waar de meningen over verdeeld waren. Ondanks zijn stoere uiterlijk was het model niet echt bij machte om dit om te zetten in passende prestaties. Bij zijn lancering in 1971 kreeg de A310 een blok uit de Renault 16 onder de kap die er met wat Franse vloekwoorden nog net 125 PK wist uit te persen. Bepaald geen auto om bang van te worden bij de stoplichten. Wat scheelde was dat het model een polyester carrosserie kreeg en dat het blok uit de Renault 16 compact en licht was. Hierdoor woog het model met zijn 830 kilo nauwelijks meer dan een flinke mand stokbroden. Daarbij gooide het 125 PK blok dat net voor de achteras lag, al zijn power ook nog eens op de achterwielen, wat toch wel zorgde voor een goede wegligging en een aangenaam geluid voor de inzittenden.
Maar door z’n polyester carrosserie en compacte motor was de A310 een lichtgewicht, amper 830kg en slechts 1,15 m hoog. De bescheiden motor werd net voor de achteras gemonteerd, dat zorgde voor een goede wegligging maar ook voor een overdaad aan decibels in de cockpit. De sportievelingen vonden dat 2 grote pluspunten. De A310 was vooral een show auto met bescheiden prestaties maar voor de bestuurder gaven de sportieve cockpit en de lage zit in combinatie met een zeer aanwezig motorgeluid een gevoel in een echte sportwagen te rijden.
Een auto dat sportief oogt en sportief ervaren wordt, verdient het om meer vermogen te krijgen. Dat dachten ze bij Renault ook en daarom werd er vanaf 1976 een V6 motor van 2600cc met 150 PK in de A310 gelegd. Dit blok werd ook gebruikt voor de R20/30, Peugeot 604 en Volvo 260. Hiermee nam het gewicht toe tot 980 Kilo maar met het extra vermogen werd het model wel meer een concurrent voor de Porsche 924 of Mazda RX7.
In 1985 kwam Renault met de Alpine GTA. Deze oogde minder agressief en meer gestyled en kreeg een krachtige turbomotor onder de kap. In 1989 volgde ook nog een speciale versie die in een oplage van slechts 100 stuks werd gebouwd om het 35 jarig bestaan van de Alpine te vieren: de GTA Mille Miles. Het model kreeg ABS, speciale velgen, special lederen interieur en speciale lak. De laatste jaren nemen de geruchten toe over een nieuwe sportieve Renault Alpine maar tot op heden is er nog geen officiële aankondiging vanuit Renault gekomen. Wel werd er tijdens LeMans een nieuw studiemodel getoond in de vorm van de Alpine Celebration dat wel eens dicht bij de productieversie zou kunnen liggen.