Mercedes 300 SLR Uhlenhaut vestigt nieuw veilingrecord
Een Mercedes 300 SLR Uhlenhaut Coupé uit 1955 is volgens veilingshuis Sotheby’s voor een recordbedrag geveild. Het is nu officieel de duurste auto ooit verkocht: afgehamerd op 135 miljoen. Het record stond op naam van een Ferrari 250 GTO uit 1962. Deze zeldzame Italiaan ging in 2018 voor zo’n 46 miljoen euro onder de hamer, bijna klein bier vergeleken met het astronomische nieuwe recordbedrag.
Topman Ola Källenius van de Duitse autofabrikant heeft dit nieuws bevestigd. Hiermee is deze Mercedes verreweg de duurste auto ooit verkocht, al gaan er ook al jaren verhalen de ronde dat er privé nog meer is betaald voor een auto. Dit zijn echter slechts geruchten en niet officieel gedocumenteerde verkopen.
De 300 SLR Uhlenhaut Coupé is vernoemd naar Rudolf Uhlenhaut. Uhlenhaut was destijds hoofd van de testafdeling. Mercedes-Benz heeft er slechts twee exemplaren van gebouwd. Een daarvan gebruikte Uhlenhaut als bedrijfswagen en de ander ging in de kluis van de Duitse autobouwer. Beide silver arrows auto’s bleven altijd in bezit van Mercedes.
Rudolf Uhlenhaut
In 1931 trad Uhlenhaut in dienst bij Mercedes-Benz en werkte onder Fritz Nallinger aan de ontwikkeling van de Mercedes 170V. In 1936 nam Uhlenhaut de leiding van de afdeling raceauto’s op zich. Auto Union domineerde het Grand Prix-seizoen van 1936 ten koste van de verouderde Mercedes-Benz W25. Als een getalenteerde coureur was Uhlenhaut in staat om de tekortkomingen te vinden. Met de vervanger van de W25, de Mercedes-Benz W125, verhielp hij de tekortkomingen in het chassis en de ophanging en was veel krachtiger. De W125 domineerde het Grand Prix-seizoen van 1937 en werd beschouwd als de krachtigste Grand Prix-auto tot de turbo-auto’s van het begin van de jaren tachtig. In 1938 maakten regelwijzigingen een nieuwe auto noodzakelijk voor het Grand Prix-seizoen 1938, de Mercedes-Benz W154.
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog stopte het raceteam en werd Uhlenhaut door zijn dubbele Brits-Duitse nationaliteit constant in de gaten gehouden door de Gestapo. Uhlenhaut begon te werken voor Daimler-Benz vliegtuigmotoren en ontwierp en ontwikkelde cilinderkoppen dankzij zijn eerdere werk aan de Daimler-Benz DB 603. Na de oorlog richtte hij een klein transportbedrijf op.
Gull-wing deuren waren een kenmerk van de Uhlenhaut Coupé
Na zijn terugkeer naar Mercedes-Benz in 1948, ontwierp Uhlenhaut in 1952 de Mercedes-Benz W194 “300SL” raceauto op basis van de motor en het chassis van de Mercedes-Benz W186 limousine. De auto met weinig vermogen behaalde verrassend succes, won belangrijke sportwagenraces zoals de 24 uur van Le Mans en inspireerde de Mercedes-Benz W198 “300SL Gullwing” van 1954. De Mercedes-Benz W196 won het F1-kampioenschap in 1954 en 1955. Uhlenhaut overtrof zelfs de tijden van Juan Manuel Fangio in testsessies.
Mercedes 300 SLR Uhlenhaut
Gebaseerd op de Mercedes-Benz 300 SLR sportracer uit 1955, creëerde Uhlenhaut een legale SLR/SL-hybride voor de weg. De 300 SLR Uhlenhaut Coupé, met een snelheid van bijna 290 km/u, verdiende gemakkelijk de reputatie de snelste wegauto van het tijdperk te zijn. Er doet een verhaal de ronde dat Uhlenhaut, toen hij te laat was voor een vergadering, in iets meer dan een uur over de autobaan van München naar Stuttgart brulde, een reis van 220 km die vandaag twee en een half duurt. Rudolf Uhlenhaut, die nooit een eigen auto had, ging in 1972 met pensioen.
Nieuwe eigenaar Mercedes 300 SLR Uhlenhaut onbekend
De nieuwe eigenaar is niet bekend. Volgens Källenius was er een zeer select gezelschap uitgenodigd voor de geheime veiling in het museum en archief van Mercedes in Stuttgart. De nieuwe onbekende eigenaar mag zijn peperdure Benz overigens niet mee naar huis nemen. Voorwaarde voor de verkoop was dat de Uhlenhaut Coupé voor het publiek te zien blijft in het museum. Wel mag de eigenaar er af en toe in rijden. Doet ie het toch iets beter dan Uhlenhaut zelf.